"കൊല പണ്ണിടുവേന് റാസ്കല്.....ഉനക്ക് എവ്വളവ് ധൈര്യം ഇരുക്കെടാ അയോഗ്യ.?......." പൊതുവേ ശാന്തനായ പ്രിന്സിപ്പല് പോറ്റിസാറിന്റെ പതിവില്ലാത്ത ഗര്ജ്ജനം കേട്ട്, ഓടിവന്ന സ്റ്റാഫുകളെ തള്ളിമാറ്റി ലിജു സര്വ്വശക്തിയുമെടുത്ത് പുറത്തേക്കോടി.
ലിജു നിഷ്കളങ്കനായിരുന്നു.
അല്ലെങ്കില് കാല്ക്കുലസ് ക്ലാസ്സില്, കണക്ക് പകര്ത്തിയെഴുതുമ്പോള്, ബോര്ഡിലെ മാറാത്ത പാട് കണ്ടിട്ട്, "ആ രണ്ട് ഇക്വേഷന്റെ ഇടയില് എന്തിനാ സാറേ ഒരു വെളുത്ത വര ?" എന്നവന് ചോദിക്കുമായിരുന്നില്ല.
കെമിസ്ട്രിക്ലാസ്സില്, മാഷ് ഒരു ഓര്ഗാനിക് കോമ്പൌണ്ട് ബോര്ഡില് വരച്ച്, അതില് ചൂണ്ടി "പേര് പറ" എന്ന് ലിജുവിനോട് നിര്ദ്ദേശിച്ചപ്പോള്, തന്റെ പേരാണ് ചോദിക്കുന്നതെന്ന് കരുതി "ലിജു" എന്നും, "ക്ലോറോ ഫ്ലൂറോ കാര്ബണ്" എന്നോ മറ്റോ പ്രതീക്ഷിച്ച മാഷ്, "ലിജു" എന്ന ഉത്തരം കേട്ട് ഞെട്ടി നിന്നപ്പോള്, "ലിജുലിജുലിജു" എന്നുമവന് തറപ്പിച്ച് പറയുമായിരുന്നില്ല.
സുവോളജി ലാബില് അവന് കൊന്ന് കീറിപ്പഠിച്ച തവള, ലാബ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് പരസഹായമില്ലാതെ ചാടിപ്പോയത് ഇന്നും തെളിയാത്ത പ്രഹേളികയാണ്..
ലിജു കുറ്റാരോപിതനായത് തികച്ചും സ്വാഭാവികമായിരുന്നു.
ഓഫീസ് മുറിയില് വെച്ച് അധ്യാപകര് പ്രിന്സിപ്പലിന്റെ നേതൃത്വത്തില് മാറി മാറി ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോള്, ലിജു മൗനം പാലിച്ചു..... ലാബിലെ അക്രമത്തിന് പിന്നില് ആരാണെന്ന് അറിയാമായിരുന്നുവെങ്കിലും.
ചോദ്യംചെയ്യലിനിടയിലെപ്പോഴോ, പോറ്റിസാറിന് കുടിക്കാന്, പ്യൂണ് മേശപ്പുറത്ത് ചായ കൊണ്ട് വെച്ചു.
ചോദ്യങ്ങളാല് പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട് സ്വബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടതോ, അതോ ഏതോ ഉച്ചക്കിറുക്കിന്റെ ആരംഭലക്ഷണമോ..എന്തോ
ഉപബോധമനസ്സിലെ ഏത് ചേതോവികാരത്തിന് അടിമപ്പെട്ടാണെന്നറിയില്ല, മേശയ്ക്കടുത്ത് നിന്ന ലിജു ആ ചായയെടുത്ത് ഒരു കവിള് കുടിച്ചു !!!!
പോറ്റിസാറടക്കം സകലരും സ്തബ്ധരായി ചുറ്റിനും നില്ക്കുന്നത്, ലിജു ഒരു നിമിഷം അറിഞ്ഞില്ല.
"How dare you...?" എന്ന പോറ്റിസാറിന്റെ ചോദ്യമാണ് ലിജുവിനെ സ്വബോധത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത്.
സംഗതികള് അവിടെയും തീര്ന്നില്ല. .
സംഭവത്തിന്റെ ഗൗരവം മനസ്സിലാക്കിയ ലിജുവിന്റെ തലച്ചോറിലെ Reflex Action, അതിലും ഭീകരമായിരുന്നു.
വായിലൊഴിച്ച ചായ തിരികെ കപ്പിലേക്ക് refill ചെയ്തിട്ട്, "സോറി സര്, സാറിന് കൊണ്ട് വന്നതാണല്ലേ.. സാര് കുടിച്ചോളൂ." എന്ന് പറഞ്ഞു ലിജു, കപ്പ് മേശപ്പുറത്ത് പോറ്റിസാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീക്കിവെച്ചു.
ലിജുവിന്റെ സ്വബോധവും അബോധവും ഒന്നിനൊന്ന് അലമ്പാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ പോറ്റിസാര്, മുണ്ട് മടക്കിക്കുത്തി തമിഴ് തുടങ്ങിയതും, പരിപൂര്ണ്ണസ്വബോധം തിരിച്ചുകിട്ടിയ ലിജു ഇറങ്ങി ഓടിയതും സ്വാഭാവികം.
ഷര്ട്ടിന്റെ കോളര് കൊണ്ട്, മേല്ച്ചുണ്ടില് പറ്റിയ പത തുടച്ച് ഓടുമ്പോള്, ലിജു മനസ്സിലോര്ത്തു......"നല്ല കടുപ്പം.."
/അജ്ഞാതന്/
http://hiddenflash.blogspot.com by Ajnaathan is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
ലിജു നിഷ്കളങ്കനായിരുന്നു.
അല്ലെങ്കില് കാല്ക്കുലസ് ക്ലാസ്സില്, കണക്ക് പകര്ത്തിയെഴുതുമ്പോള്, ബോര്ഡിലെ മാറാത്ത പാട് കണ്ടിട്ട്, "ആ രണ്ട് ഇക്വേഷന്റെ ഇടയില് എന്തിനാ സാറേ ഒരു വെളുത്ത വര ?" എന്നവന് ചോദിക്കുമായിരുന്നില്ല.
കെമിസ്ട്രിക്ലാസ്സില്, മാഷ് ഒരു ഓര്ഗാനിക് കോമ്പൌണ്ട് ബോര്ഡില് വരച്ച്, അതില് ചൂണ്ടി "പേര് പറ" എന്ന് ലിജുവിനോട് നിര്ദ്ദേശിച്ചപ്പോള്, തന്റെ പേരാണ് ചോദിക്കുന്നതെന്ന് കരുതി "ലിജു" എന്നും, "ക്ലോറോ ഫ്ലൂറോ കാര്ബണ്" എന്നോ മറ്റോ പ്രതീക്ഷിച്ച മാഷ്, "ലിജു" എന്ന ഉത്തരം കേട്ട് ഞെട്ടി നിന്നപ്പോള്, "ലിജുലിജുലിജു" എന്നുമവന് തറപ്പിച്ച് പറയുമായിരുന്നില്ല.
സുവോളജി ലാബില് അവന് കൊന്ന് കീറിപ്പഠിച്ച തവള, ലാബ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് പരസഹായമില്ലാതെ ചാടിപ്പോയത് ഇന്നും തെളിയാത്ത പ്രഹേളികയാണ്..
HODയുടെ ഒപ്പിട്ട് വീണയുടെ റെക്കോര്ഡില് പ്രണയലേഖനമെഴുതിയതും, ഫിസിക്സ് ലാബിലെ ന്യൂട്ടന്റെ ചിത്രത്തില് മീശ വരച്ച് ചുണ്ടില് ബീഡി തിരുകി, താഴെ "ആരുണ്ടെടാ എന്നോടും ഐന്സ്റ്റീനിനോടും കളിക്കാന്?" എന്നെഴുതിയതും, വാര്ഡന്റെ മുറിയിലേക്ക് കത്തിക്കാത്ത മാലപ്പടക്കം എറിഞ്ഞിട്ട് "ഇതെന്താ മാരണം പൊട്ടാത്തത് ?" എന്ന് ചിന്തിച്ച് വെളിയില് കാത്തുനിന്നതും, ലിജുവിന്റെ ലീലകള് ആയിരുന്നുവെങ്കിലും, കെമിസ്ട്രി ലാബിലെ പിപ്പെറ്റും ബ്യൂററ്റും പൊട്ടിച്ചതില് അവന് പങ്കില്ലായിരുന്നു.
ലിജു കുറ്റാരോപിതനായത് തികച്ചും സ്വാഭാവികമായിരുന്നു.
ഓഫീസ് മുറിയില് വെച്ച് അധ്യാപകര് പ്രിന്സിപ്പലിന്റെ നേതൃത്വത്തില് മാറി മാറി ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോള്, ലിജു മൗനം പാലിച്ചു..... ലാബിലെ അക്രമത്തിന് പിന്നില് ആരാണെന്ന് അറിയാമായിരുന്നുവെങ്കിലും.
ചോദ്യംചെയ്യലിനിടയിലെപ്പോഴോ, പോറ്റിസാറിന് കുടിക്കാന്, പ്യൂണ് മേശപ്പുറത്ത് ചായ കൊണ്ട് വെച്ചു.
ചോദ്യങ്ങളാല് പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട് സ്വബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടതോ, അതോ ഏതോ ഉച്ചക്കിറുക്കിന്റെ ആരംഭലക്ഷണമോ..എന്തോ
ഉപബോധമനസ്സിലെ ഏത് ചേതോവികാരത്തിന് അടിമപ്പെട്ടാണെന്നറിയില്ല, മേശയ്ക്കടുത്ത് നിന്ന ലിജു ആ ചായയെടുത്ത് ഒരു കവിള് കുടിച്ചു !!!!
പോറ്റിസാറടക്കം സകലരും സ്തബ്ധരായി ചുറ്റിനും നില്ക്കുന്നത്, ലിജു ഒരു നിമിഷം അറിഞ്ഞില്ല.
"How dare you...?" എന്ന പോറ്റിസാറിന്റെ ചോദ്യമാണ് ലിജുവിനെ സ്വബോധത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത്.
സംഗതികള് അവിടെയും തീര്ന്നില്ല. .
സംഭവത്തിന്റെ ഗൗരവം മനസ്സിലാക്കിയ ലിജുവിന്റെ തലച്ചോറിലെ Reflex Action, അതിലും ഭീകരമായിരുന്നു.
വായിലൊഴിച്ച ചായ തിരികെ കപ്പിലേക്ക് refill ചെയ്തിട്ട്, "സോറി സര്, സാറിന് കൊണ്ട് വന്നതാണല്ലേ.. സാര് കുടിച്ചോളൂ." എന്ന് പറഞ്ഞു ലിജു, കപ്പ് മേശപ്പുറത്ത് പോറ്റിസാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീക്കിവെച്ചു.
ലിജുവിന്റെ സ്വബോധവും അബോധവും ഒന്നിനൊന്ന് അലമ്പാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ പോറ്റിസാര്, മുണ്ട് മടക്കിക്കുത്തി തമിഴ് തുടങ്ങിയതും, പരിപൂര്ണ്ണസ്വബോധം തിരിച്ചുകിട്ടിയ ലിജു ഇറങ്ങി ഓടിയതും സ്വാഭാവികം.
ഷര്ട്ടിന്റെ കോളര് കൊണ്ട്, മേല്ച്ചുണ്ടില് പറ്റിയ പത തുടച്ച് ഓടുമ്പോള്, ലിജു മനസ്സിലോര്ത്തു......"നല്ല കടുപ്പം.."
/അജ്ഞാതന്/
http://hiddenflash.blogspot.com by Ajnaathan is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
ക്ഷമിക്കണം.
ReplyDeleteപറയാന് വിട്ടു പോയ ഒരു കാര്യം.
ഈ പോസ്റ്റിന് കടപ്പാട് - അജിത്ത് മാവേലിക്കര, പ്രശാന്ത് പത്തനംതിട്ട
/അജ്ഞാതന്/
aa liju nee thanne!!! kollam
ReplyDelete:) kolllam
ReplyDeleteswantham anubhavam etho Liju-vinte thalayil ketti vechalle??
ReplyDeletePeriya akka,
chennai
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteadipoli reflex from liju. kalakki...
ReplyDeleteadipoli inganathe iniyum poratte
ReplyDeleteEee Lijuvinne namukku ariyaam..... ;)
ReplyDeletekidillan ayettundu.....
By
Nav
Hyderabad
റിഫ്ലക്സ് ആക്ഷന് കൊള്ളാം.....
ReplyDeleteകൊള്ളാം നിഷ്കളങ്കനായ ലിജുവിനെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു !! ഇതുപോലത്തെ ഇനിയും ഉണ്ടായിരുന്നോ ഉണ്ടെങ്കില് കഥകള് പോരട്ടെ പോരട്ടെ.. :)
ReplyDeleteപോസ്റ്റ് നന്നായി...
ആശംസകളോടെ
http://jenithakavisheshangal.blogspot.com/
കഥ അസ്സലായിരിക്കണ് ട്ടോ...!!
ReplyDeleteനര്മ്മഭാവന വ്യത്യസ്ഥമായി അവതരിപ്പിച്ചു.
ഈരീതി എനിക്കിഷ്ട്ടായി.
ഒത്തിരിയാശംസകള്....!!!
Aliayaaa..annu nee ithu paranju oru rarthri motham nammal chirichatha....ippo oridaveelakku sheesham veendum keetappolum chiriyadakan pattunnilaa....
ReplyDeletePratheesh
അടിപൊളി :)
ReplyDeleteAthu kalakki. Abhinandanangal.:)Athu kalakki. Abhinandanangal.:)
ReplyDelete